Klavertje drie

Er zit meer in (je) dan je denkt!

Wilskracht is geen voorwaarde voor verandering

‘Als je het maar hard genoeg wil, dan kun je het.’ Het tegendeel is waar. Als wilskracht zou werken dat zou iedereen die dat wil vrij zijn van nare gedachten en gewoontes, zoals verslavingen of overeten.

Het is een cruciale misvatting dat je hard moet werken om te veranderen. Toch geloven we dat massaal. We moeten vooral iets anders gaan doen, denken, voelen. Er is actie nodig. Hoe meer, hoe extremer, hoe beter. Dat is tenminste de overtuiging die algemeen lijkt te gelden. Dus wat doen we, als we een gewoonte proberen te veranderen?  We gebruiken een strategie, stappenplan, een nieuwe mindset, een hip dieet, een willekeurig zelfhulpboek. We gaan naar coaches, therapeuten, psychologen, hulpverleners, cursussen en clubjes. We zoeken op internet naar gelijkgestemde en naar ‘succesverhalen’. We gaan de strijd aan met onze ongewenste gewoontes en gedachten. Vol in de aanval. Overal vinden we bewijs dat het vooral hard werken gaat worden. Dat wilskracht dan een voorwaarde is, lijkt compleet logisch.

Maar wat als we dat verkeerd zien? Zoeken in de verkeerde, zelfs onmogelijke hoek? De ironie van wilskracht is namelijk dat als je het nodig hebt, je er het minste van beschikbaar hebt.

We voelen ons denken, fysiek, emotioneel, als een echte 4D ervaring. We zitten er vol in. Als je daar middenin zit moet je het volgens het boekje met wilskracht je gewoonte onderdrukken, jezelf overtuigen dat je het kunt en de nieuwe strategie toepassen. Maar juist als je er middenin zit heb je die wilskracht niet beschikbaar of het is zo keihard werken dat je er uitgeput van raakt.

Falen ligt dus op de loer, en niet een beetje ook. Die wilskracht-misvatting kan zo flinke negatieve gevolgen hebben. Het lukt je niet om van die nare gedachten en gewoontes af te komen. En als bonus daarop krijg je er gedachten bij over dat je het niet kunt, een softie of loser, niet sterk of veerkrachtig bent en dat je niet deugt.

Je kunt een gewoonte of verslaving zien als een ijsberg. 10% is zichtbaar, 90% van de basis ligt onder water. Het veranderen van een gewoonte met wilskracht is als het proberen die ijsberg in beweging te krijgen vanaf de top. Met de wilskracht-methode probeer je in te hakken op die zichtbare 10%. Je pakt een hakbijltje en probeert er een flinke deuk in te maken. De aanpak met wilskracht is oppervlakkig. Het is super hard werken. Je raakt uitgeput. Ook als je verandert, blijft het oppervlakkig. Je bent niet tot de kern gekomen. Het gedrag of de gewoonte kan makkelijk terugkomen, al dan niet op een ander gebied in je leven.

Terug naar de basis. Wat is er altijd, wat is je basis? Je bent van nature gewoonte-vrij. Er is een deel van jou, wat altijd heel en veerkrachtig is. Het heeft al het nodige beschikbaar en in staat om met alles om te gaan. Dat is er bij iedereen in dezelfde mate. Het is de sturende kracht die er altijd is. Dan komt de content voorbij, in de vorm van gedachten. Het is een gegeven dat je altijd gedachten hebt. Elk mens ervaart altijd zijn gedachten. Hiermee creer je een persoonlijk ervaring. Je hebt geen invloed op welke gedachten je hebt. Een gegeven is wel dat ze altijd komen en gaan, zonder dat je er iets voor doet.

Wat we doen met wilskracht is dit systeem aanvallen. We vallen de (willekeurige) gedachten aan en proberen ze te tackelen, te veranderen en als slecht te bestempelen. We eigenen ze toe, alsof we ze zelf hebben bedacht. Dit maakt de ervaring nog intenser. Er ontstaan nog meer gedachten. Het wordt een puinhoop. Hoe groter het wordt hoe moeilijker er tegen te vechten is. En weet je nog, op het moment dat je meeste wilskracht nodig hebt, heb je het minste beschikbaar. Zowel toegeven voelt verkeerd als ertegen vechten. Het levert een hoop nieuwe nare gedachten op of kost bakken met energie.

Het kan veel simpeler dan dit. Onze ervaring is namelijk helemaal oke zo als hij is. Het is niet persoonlijk. Je hoeft er niets mee. Je hoeft het niet te bevechten en er niet in mee te gaan. Hoe ongemakkelijk het ook voelt. Het is maar tijdelijk. Elke gedachten, ook eentje dat je moet roken, drinken of overeten, is er maar tijdelijk en gaat weer weg ook zonder dat jij daarvoor iets doet (toegeven of vechten).

Je bent van nature vrij van gewoonte, je bent veerkrachtig, je hebt alle oplossingen in je. Die oplossing zit in niet tegen de stroom in gaan zwemmen (op wilskracht), maar accepteren dat de stroom er is. Je hoeft er niet in mee, je hoeft er niet tegenin. Je kunt even blijven waar je bent totdat je de kracht en oplossing ziet er uit te stappen. Je kunt ook langs de kant toekijken en het zien voor wat het is.

Neem er geen fulltime baan bij als Chief Thought Officer van je eigen gedachten. Je gaat daarin sowieso falen. Gedachten zijn niet te managen. Ze zijn wel minder serieus te nemen. Je kunt ze laten kletsen, springen, schreeuwen, zichzelf totaal belachelijk laten maken. Laat ze maar, ze houden er echt vanzelf weer mee op.

Als je in deze richting gaat kijken hou je energie over, ruimte in je hoofd. Dat zorgt ervoor dat er ruimte is voor een nieuwe verse gedachte in en over het huidige moment. Iets wat je niet kunt verzinnen of uit een boekje kunt halen: een inzicht. Juist in dit inzicht zit de oplossing. De oplossing om definitief je ongewenste gedachten en bijbehorende gewoonte vriendelijk uit te kunnen zwaaien.

Verder Bericht

Vorige Bericht

© 2024 Klavertje drie

Thema door Anders Norén